مولانا دیوان شمس

این نیمه شبان کیست چو مهتاب رسیده؟

      - پیغمبر عشق است به اصحاب رسیده.

       آورده یکی مشعله، آتش زده در خواب؛

       از حضرت شاهنشه بیخواب رسیده.

 

       تو آسمان منی، من زمین به حیرانی،

       که دم بدم ز دل من چه رویانی.

 

       اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کند!

       اینک آن رویی که ماه و زهره را حیران کند! 

       اینک آن نوحی که لوح معرفت کشتی اوست،

       هر که در کشتیش ناید غرقۀ توفان کند!

 

       مسلمانان، مسلمانان، مرا ترکی است یغمایی

       که او صفهای شیران را بدراند به تنهایی.

 

      ساقیا آن لطف کو کان روز همچو آفتاب

      نور رقص انگیز را بر ذره ها می ریختی؟

 

      گر سر برون کردی مهش روزی ز قرص آفتاب،

      ذره به ذره در هوا لیلی و مجنون آمدی.

 

      مطرب مهتاب رو آنچه شنیدی بگو؛

      ما همگی محرمیم، آنچه که دیدی بگو.

      ای گل بستان ما، ای طربستان ما،  

      در حرم جان ما در چه رسیدی؟ بگو.

 

     بر چرخ سحرگاه، یکی ماه عیان شد؛

     ازچرخ فرود امد و در من نگران شد.

      چون باز که برباید مرغی به گه صید،

      بربود مر آن مه و بر چرخ دوان شد

     در خود چو نظر کردم، خود را بندیدم،

      زیرا که در آن مه تنم از لطف جو جان شد.

      نه چرخ فلک جمله در آن ماه فرو رفت؛

      کشتی وجودم همه در بحر نهان شد.

      آن بحر بزد موج و خرد باز بر آمد،

      آوازه در افکند: چنین گشت و چنان شد!

 

      آن دلبر عیار جگر خوارۀ ما کو؟

      آن خسرو شیرین شکر شکر پارۀ ما کو؟

      موسی که در این خشک بیابان به عصایی

      صد چشمه برون آرد از این خارۀ ما کو؟

 

     ای برده اختیارم، تو اختیار مایی؛

      من شاخ زعفرانم؛ تو لاله زار مایی.

 

      این کیست این؟ این کیست این؟ این یوسف ثانی است این؟

      خضر است و الیاس این مگر، یا آب حیوانی است این؟

      گلهای سرخ و زرد بین، آشوب بَردابَرد بین،

      در قعر دریا گرد بین، موسی عمرانی است این.

 

      مثال لذت مستی، میان چشم نشستی،

      طریق فهم ببستی چه آفتی! چه بلایی!

 

     آینه ای، رنگ تو عکس کسی است؛

      تو زهمه رنگ جدا بوده ای.

 

      چو طوطیان خبر قند دوست آوردند،

      ز دشت و کوه برویید صد هزار نبات.

 

      این کیست چنین مست ز خمار رسیده؟

     یا یار بود یا ز بر یار رسیده.

      یا شاهد جان باشد، روبنده گشاده

      یا یوسف مصر است ز بازار رسیده

      یا زهره و ماه است در آمیخته با هم

     یا سرو روان است زگلزار رسیده

     یا برق کله گوشۀ خاقان شکاری است

      اندر طلب آهوی تا تار رسیده.

 

     ای رستخیز ناگهان، ای رحمت نامنتها

       ای آتشی افروخته در بیشۀ اندیشه ها

 

     ای خواجه، نمی بینی این روز قیامت را،

      این یوسف خوبی را، این خوش قد و قامت را؟

 

      آن مطرب خوش نغمۀ شیرین سخن آمد،

      جانها همه مستند که آن جان به تن آمد.

 

      ای نوبهار حسن بیا، کاین بهار خوش،

      بر باغ و راغ و سبزه و صحرا مبارک است.

 

      دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش:

      به که ماند، به که ماند، به که ماند، به که ماند؟                           (دیوان شمس)

عشق زنده

عرفا تنها عشق به خدای تعالی را عشق زنده می دانند  که نامیرایی در آن وجود ندارد

و عشق به بقیه امور را عشق مرده و ناپایدار می دانند

هر چه جز عشق خدای احسن است

گر شکر خواری است آن جان کندن است

در کتاب « ترک الاطناب بی الشرح الشهاب » ابن قضاعی داستانی در این زمینه

وجود دارد که بدین گونه است.

« گویند صوفی ای می رفت ،مردی را دید که می گریست ،او را گفت چرا می گریی؟

گفت : دوستی داشتم بمرده ، صوفی گفت : گناه تراست که دوستی با کسی کنی

 که بمیرد. (ص 196)

قریب به این مضمون را عین القضاة  همدانی  در کتاب لوایح بیان کرده است

پیری به نزد مریدی آمد او را  یافت که در فوت محبوبی می گریست گفت: ای

پسر دل به محبوبی بایست داد که فوت بر او روا نبودی تا به قلق و حزن و 

ضجرت و بکا گرفتار شدی.(ص 58)

عطار نیز در منطق الطیر بر این سخن تاکید دارد

دردمندی   پیش      شبلی     می گریست           شیخ  می پرسید   کاین   گریه  ز  چیست

گفت     شیخا      دوستی     بود   آن   من            از     جمالش   تازه     بودی    جان   من

دی   بمر  د او    من    بمیرم    از    غمش              شد  جهان   بر  من   سیا ه  از   ماتمش

شیخ گفتا چون دلت بی خویش از اینست                این چه غم باشد سزایت بیش از اینست

دوستی    دیگر     گزین     این   بار    تو              کاو      نمیرد      تا      نمیری     زار  تو

مولانا در مثنوی نیز این مطلب را بگونه ای دیگر بیان می کند.

زانکه    عشق    مردگان پاینده نیست           زانکه   مرده   سوی   ما   آینده  نیست

عشق    زنده    در   روان   و  در  بصر             هر     دمی    باشد   ز   غنچه   تازه تر

عشق آن زنده گزین کاو باقی است              کز    شراب   جان    فزایت  ساقی است

از هركجا كه بروي مي رسي

                                      ياد خدا آرامبخش قلبهاست

                                                        از هركجا كه بروي مي رسي

 

يادمان باشد براي خوب بودن و خوب ماندن بايد تمرين كرد .....

فرق بين آدم هاي موفق و ناكام در ميزان زحمتي كه مي كشند نيست  بلكه در انتخاب نوع زحمتي است كه متقبل مي شوند . انسان هاي موفق هرگز به زندگي اجازه نمي دهند كه آنها را در شرايط خوارو ذليل قرار دهد و از آنها انرژي و زحمت بي نتيجه بگيرد .انسان هاي موفق از كار كردن و تلاش سخت رويگردان نيستند و حتي به استقبال آن هم مي روند چرا كه مي دانند در پشت اين زحمت و تلاش منفعتي بزرگ نهفته است  كه باعث تفاوت دايمي در زندگي آنها مي شود . خيلي ها تا فقير نشوند قدر پول را نمي دانند بقيه با وقتشان چنين اند .

 دست كم سه بار در روز چشم به آسمان بيندوزيد و به خدا بينديشيد

 قدر عافيت كسي داند كه با مصيبت گرفتار آيد

 انسان آنقدر وقت ندارد كه نيمي از عمرش را صرف نزاع و ستيزه كند

 انسان بايد از هر حيث چه ظاهر و چه باطن زيبا و آراسته باشد

 

 اگر بار ديگر مي زيستم ....

سخن كمتر مي گفتم و بيشتر گوش مي سپردم ...

 

اگر بار ديگر مي زيستم* دوست دارم* ها و* مرا ببخشيد* هاي بيشتري مي گفتم .....

 

مهمتر از همه اينكه اگر بار ديگر زندگي مي كردم هر لحظه ي آنرا در چنگ مي گرفتمم،به آن مي نگريستم و آنرا واقعا ميديدم .هر لحظه را زندگي مي كردم و هرگز آنرا بازپس نميدادم .

 

بر سر چيز هاي كوچك تا اين حد بر افروخته نشو ،نگران نباش كه چه كسي تو را دوست ندارد و چه كسي بيشتر از تو مال دارد و يا ديگران چه مي كنند بيا در عوض از آنها كه دوسمان دارند لذت ببريم .بيا تا به آنچه خدا به ما داده بينديشيم .بيا هر روز به آن چه براي بهبود جسم و روان خود  عواطف و روحيات خود انجام مي دهيم  فكر كنيم

 

  زندگي كوتاه تر از آن است كه بگذاري از كنارت بگذرد  زندگي تنها يك لحظه با ماست و آن گاه رفته است .

 خدايا مرا به خاطر شكايت هايم ببخش و زماني كه  ناشكري كردم به آرامي به من ياد آوري كن  از تو به خاطر آنچه كه برايم مقدر فرمو ده اي متشكرم .

 

خدایا.............................تا اخرین دم به تو ایمان دارم و به رحمتت امیدوارم